Op de Utrechtse Heuvelrug, elke eerste zondag van de maand Heb je op jonge leeftijd je partner verl

Op de Utrechtse Heuvelrug, elke eerste zondag van de maand Heb je op jonge leeftijd je partner verl
Heb je op jonge leeftijd je partner verloren en ben je -als één van de weinigen in je omgeving-
bezig met rouw, verlies en herinneringen?
Zou je graag lotgenoten willen ontmoeten en
ervaringen
delen in een kleine, informele groep? 'Jonge Weduwen Wandelen' organiseert
elke eerste zondag van de maand een wandeling ergens op een mooie plek in Nederland.

zaterdag 23 juni 2018

Rouwboek: "Nu is nog zo zonder jou"





21 juni 2018 is mijn rouwboek "Nu is nog zo zonder jou" gepubliceerd.
Het is uitgegeven door Scrivo Media,
met prachtige illustraties van Maartje van den Noort.

Fragmenten, een inkijkexemplaar vind je op www.zozonderjou.nl,
daar kun je het boek ook bestellen.

De website zozonderjou.nl vervangt deze website over 'Jonge Weduwen Wandelen'. Kijk onder Agenda / Jonge Weduwen Wandelen voor informatie over de wandelingen.



Persbericht: Jonge weduwe schrijft aangrijpend boek over rouw

Marloes Harkema is pas 28 jaar als ze weduwe wordt. In het boek 'Nu is nog zo zonder jou' beschrijft ze op aangrijpende wijze haar rouwproces. Het is een kwetsbaar en teder verslag, dicht op de huid en recht uit het hart geschreven. Een boek vol herkenning voor mensen die hun geliefde of dierbare hebben verloren, en hun omgeving. Het boek verschijnt vlak voor de Internationale Weduwendag op 23 juni.

‘Rouw is een eenzaam proces. In het bijzonder voor jonge mensen, omdat hun omgeving in de bloei van hun leven is en veelal geen ervaring heeft met rouw’, aldus Marloes Harkema. Met haar boek wil zij lotgenoten (h)erkenning en moed geven. Ook biedt het waardevolle handvaten voor mensen die willen troosten, maar niet weten hoe.

Direct na de dood van haar man begint Marloes met schrijven. Als een biologe in kwetsbaar rouwgebied onderzoekt ze haar veranderde leven. In korte hoofdstukken en gedichten maakt ze de lezers deelgenoot van de nachten die ze wakker ligt, de stamelende reacties van haar omgeving en het zwijgen over de dood. Ze verdrinkt in het verdriet, schrijft onstuimig over de weerstand die ze biedt om los te laten, maar ook over veerkracht en verzachting. Zo schildert ze in woorden hoe ze zich in de eerste twee jaar vallend en opstaand een weg baant door het landschap van rouw.









Geen opmerkingen:

Een reactie posten